yeditepeliaşk

kalabalık görünüyor sokakların,
adımımı attıkça tenhalaşıyorsun.
hücrelerine ayırıp,
kaldırımlarına savuruyorum bedenimi;
kaldırılmayı beklemeden.
önce direniyorsun
ama kayıtsız kalamıyorsun,
şevkatle açıyorsun kollarını.
yaralarıma dokunuyorsun.
yaralarımdan öpüyorsun..
hiç vakit kaybetmeden
soluğunla dolduruyorum ciğerlerimi..

yedi ayrı tepeden bakıyorum sana,
yedi ayrı cennet oluyorsun.
gözyaşlarımı akıtıyorum,
'bunlar destanlara konu olacak
hazinelerim benim' diyorsun,
sularına gömüyorsun.

demli bir çay getiriyorsun masama,
kulağıma masallar fısıldıyorsun,
'kız kulesine sevdalanmış galata kulesi.
kavuşsalar ne güzel olurdu' diyorsun
suratını asıyorsun.

yanıma gel diyorsun.
ben adım attıkça;
sen 'İstanbul'laşıyorsun.

belleğime kazıdığım cümlelerin yeni baştan formülize edilmesi. hiç üşenmeden ispata girişilmesi.
beynimin kendini şaşırmış hücrelerinin kaosa bu denli meyilli olması. hepsi geç kaldığımdan.
hepsi çok geç kaldığımdan.