etrafımdaki her şey ışık hızıyla değişirken, ben nasıl oluyor da bu derece aynı kalabiliyorum? sanki bir çember üzerinde yürüyorum, yörüngeden bir türlü çıkamıyorum. yaptığım yer değiştirme her koşulda sıfır. 

başladığım yere geri dönmekte bir dünya markasıyım adeta. 

gündüzler kısalmaya, geceler uzamaya başladı yeni baştan. başımı yastığa koymamla uyumam arasındaki zaman sonsuza yakınsamaya başladı yeni baştan. ben artık akıntıyla aynı yöndeyim, madem karşı koyamıyorum; hiç değilse sürüklenmeye ivme kazandırmış olurum.