4 Mayıs 2014 Pazar

bu incecik bir veda havasıdır

bu hayata geleli çeyrek asır olmuş, kimseye sen kadar güvenmedim, dayanmadım; kimseyle seninle olduğum kadar 'kendim' olamadım. başıma taç, gönlüme şah etmek istediğim; anladım ki sana bunu zerre kadar hissettirememişim.  ne zor şimdi olmadığın bir sayfa açmak, çünkü inan bana  boş yapraklara bile işlemişsin. anca defteri kapayıp atmak gerek ki o da yaradanın takdiri olur.
benden giderken attığın adımlar gürültüler koparıyor, evren yankılanıyor sanki ayaklarının gürültüsüyle. demek ki öfkem geçmiş, demek ki sana dağlar kadar kırgın olan yanım bile dize gelmiş. işte öyle bir terk ediş bu seninki!
yine de tüm dost meclislerinde bıkmadan usanmadan adını anacağım, ruhumu kalbimi onurlandırışını dillere dolayacağım. herkes bilecek seni ne çok sevdiğimi, ve her ne olursa olsun sevmeye devam edeceğimi. herkes bilecek bir kadının bir erkeği böyle yalın sevebileceğini.
yaradanın huzurunda sevgim gönlünü terk etsin diye yakarmak belki hakkındır. ama bil ki, payıma düşen de hiçbir hikayede bana bu kadar yakışmamıştır.