yağmur yağıyor, ofiste tek başınayım; siyah ve çirkin bir örümcekle beraber. arkamda bir yerlerde olması lazım hala. kendi kendime konuşuyorum burada. burada, orada, her yerde. hep kendi kendime konuşuyorum. sizden ne haber?

Yattigim yataktan yaziyorum, turkce karakterlere yer yok o yuzden. Annem bisure kardesimin yataginda yatmaya karar verdi, uykularim bu aralar evin de huzurunu kaciriyor. Kardesimi cok ozledim.

Firat, lutfen bi yerden karsima cik. Seni yeniden okuyabileyim.
Zeynep! Sen canimin en icisin. Iyi ki dogmussun iyi ki.. Essizligin yer cekimi kadar aleni bilesin.
Ve sen! Sen neyin bedelisin bilmiyorum. Oyle ofkeliyim ki.. Icim sizliyor.

çok azar işitiyorum çünkü çok hata yapıyorum. uykum var karnım aç. üstelik ojelerimi tazelemem de lazım. ölümü hak ettik ama yapacak çok işimiz var; saydıklarım dahil değil.

bir sigara daha yakayım.

kaçacağız elbet bir gün buralardan.

gözlerimizi kapatıp, gökkuşağı düşleyerek.

ama asla birinci tekil şahıs olarak değil. 

-kendinin değerini bil. senin bu konuda sağlam sorunların var.
ya da buna eşdeğer kelimelerle, yine yaptığı yapacağını.

çorluluda nargile içmeyi özledim. zeynebi özledim. eskiyi özledim. yeni olan ne varsa sizin olsun.
sen hariç, senin kalbini çok kırıyorum.

bir tapınak duvarına kazımışlar, neye niyetti neye kısmet oldu bilinmez ama; benim için biricik görevi bu insanın: "İnsan kendini tanı!"
beynin hastalıklı değil dedi bana, "durumu kurtarmak" için kendini olumsuzlamak en kolayıymış. yine haklısın yoldaş, hep çok haklısın. tabii ben kolaya kaçtıkça neden daha zor oluyor her şey, bi ara bana bunu da açıklamalısın.
bir sen bir ben kaldık -insanca hisler bunlar- diyebilen. daha çok ayıplanacağız.
iyi şeyler hak ediyoruz yoldaş; sen bulacaksın, ben senin adına sevineceğim.

Merhaba,
bu şüphesiz ki bambaşka bir hayat. neyse sonra anlatırım.