Bütün cemaat önce merhuma ağladı, sonra hayatını enkaza çeviren geçmiş ölülerine. Annem ablasını düşünüp ağladı, kuzenim annesini. Soldaki yaşlı kadın genç yaşta kaybettiği kocasını hatırlayıp ağladı, belki hiç unutmadı. Ben olsam halama ağlardım. Tören boyu meftaya ağlayan bir ananem vardı sanırım, çünkü kardeş acısını bastıracak şey yokmuş öyle diyorlar.

Acılar birbirini çağırıyor işte.

Bu şehirdeki bütün mezarlıklarda sevdiklerim var.

Eskiden geceleri korkunca onu arardım, saat fark etmezdi. Uykulu bir sesle açılırdı o telefon. Yine korkuyorum, fakat kimseyi aramak gelmiyor içimden.