"tel cambazı istiyordu ki dünya istediği gibi olsun."
çünkü tel cambazı da hiç haberi olmasa da aslında bir okb'dir. ondan bunca sevmem onu. elbetteki onun da dengesi bozulmaya müsait, ve elbette kekik kokuları hep bizler için.
şimdi herkes kendine telden düşerken söyleyebileceği bir şiir yazsın.

insan kendine yapar; ben kendime yapıyorum. daha evvel de dediğim gibi kendi düşen ağlamalı; ben bu aralar uzun zamandır olmadığı kadar çok ağlıyorum. her zamanki gibi sessizce bir köşeye pısarak da değil. bağıra bağıra. hayal kırıklığıma ağlıyorum, beni asla mutlu edemeyecek insanlara verdiğim şanslara ağlıyorum. kendi kendime mutlu olamayışıma ağlıyorum. kahrolası beynime ağlıyorum:
-neden bana yeni oyunlar kuruyorsun?-